Mijn afgelopen blogs hadden best een zware lading. Hoewel het mij goed doet hier over te schrijven is het misschien ook leuk om je te vertellen over wat van de leuke dingen die zich momenteel afspelen in mijn leven. Dit vind ik lastig te benoemen aangezien er veel tegenslagen mijn kant op zijn gekomen de afgelopen tijd maar misschien is het wel goed om samen even bij de geluksmomentjes stil te staan. Doe vooral met me mee! We mogen de positiviteit in ons leven niet negeren. Klinkt dat te zweverig? Haha, sorry.
Laat ik beginnen met de plek waar ik mij momenteel ook bevind. Het cafeetje in de bibliotheek is een mega fijne plek om te zijn. Ik heb inmiddels een vast plekje geloof ik. Uiteraard in het uiterste hoekje, duh. Ik vind het zo leuk om hier te zijn omdat ik allerlei soorten mensen voorbij zie komen. Ouderen die komen theeleuten, kinderen die een pannenkoek komen eten en businessmannen die het ene telefoontje na het andere krijgen, balend dat hun koffie koud is geworden. Vanuit de hoek kan ik alles mooi zien. De oudere mensen hier lachen vaak lief of complimenteren me over mijn lengte en de barman maakt altijd wel een praatje over welke thee ik deze keer wil. Hij doet zijn best om me een verse munt- of gemberthee aan te smeren maar ik beland steeds weer bij een kopje Rood Fruit. Ik voel me hier op mijn plek. En niet alleen de sfeer is fijn maar ik merk dat ik hier ook gemotiveerd aan de slag kan met mijn ontdekkingsroute. Volgens mij hebben wel meer mensen dat ze ergens anders toch beter een slag kunnen slaan in het maken van bijvoorbeeld huiswerk, dan thuis. Kijk maar de businessman, die intussen een nieuwe koffie heeft. Wanneer ik thuis ben loop ik tegen vanalles aan en komt er niet veel van dus ik ben blij dat ik dit plekje heb ontdekt. Helaas is mijn hoekje niet beschikbaar op de maandag en dinsdag omdat het café dan dicht is. Wellicht is er nog een ander café welke ik op deze dagen kan bezoeken. Ik merk dat ik dit namelijk wel vaker wil doen.
Naast dit café is de bibliotheek zelf ook erg leuk. Ik heb nog nooit zo veel boeken gezien. De eerste keer was ik hier meteen verdwaald en wist ik echt niet waar ik moest zoeken maar het wordt me allemaal steeds bekender. In mijn vorige blog had ik je al verteld over de opmerkelijke keuze van inrichting. De felrode boekenkasten wennen nog niet en ik had het zelf ook zeker anders gekozen. Wellicht hebben ze hier een baantje voor me maar ze moeten dan niet schrikken als ik ineens een pot verf mee neem naar het werk. Grapje, denk ik…
Terug naar de boeken! Ik betrapte mezelf er net op dat ik wel een half uur in hetzelfde boekenpad stond. Of eigenlijk, zat. Ik dook in de boekenreeks van George R.R. Martin. Voor de kenners van de HBO-serie Game Of Thrones is dit wellicht een bekende naam. Deze man heeft de verhalen waar de serie op is gebaseerd namelijk geschreven. Na het zien van de serie vond ik het jammer dat daar mijn G.O.T.-avontuur was geëindigd. (Ja, je hebt ook nog de House Of The Dragon serie maar die pakt me toch minder.) Totdat ik de boeken net zag staan. Wat een pech dat daar nou net een krukje stond! En ja hoor, een half uur verder had ik twee boeken uitgekozen om mee te nemen. Hoe kan het ook anders; ik heb gekozen voor het eerste deel van Het Lied Van IJs En Vuur, de boekenreeks waar de HBO-serie op gebaseerd is. Om mezelf nog meer kennis te schenken over de historie heb ik ook het boek De Verborgen Geschiedenis Van Westeros En Game Of Thrones ook maarmeegepakt. Hier staat tot in detail beschreven hoe alles is ontstaan en waar alle huizen van afstammen. Mega interessant als je de serie hebt gezien. Dit boek is zo groot als een prentenboek dus dat is vast leuk doorbladeren. Het is wel even schakelen tussen de Engelse en Nederlandse benamingen want deze boeken hier in de bieb zijn alleen in het Nederlands te leen. Trouwens, mocht je dit nu lezen en denk je bij jezelf “Game of wattes?”; open na het lezen van dit stuk tekst de HBO Max app en begin alsjeblieft met het kijken van de serie. Je mist echt wat. In het begin vond ik het akelig om te starten met de serie omdat ik wist dat alles enorm realistisch getoond wordt maar eenmaal begonnen wil je niet meer stoppen met kijken. Je wordt helemaal in het verhaal gezogen. Dikke tip van Flip: doe voorafgaand wel even de afwas anders blijft die te lang staan omdat eenmaal begonnen, de serie moeilijk uit te zetten is.
Als ik denk aan thuis is mijn ouderlijk huis in Steenwijk nog steeds het eerste waar ik aan denk. Is ook niet zo gek. Ik bedoel, 20 jaar ergens wonen tegenover 3 maanden ergens wonen. Hoewel ik het vaak lastig vind te beseffen dat ik zo ver weg woon kan ik nu zo erg uitkijken naar de momenten dat ik weer langsga. Ik weet bijvoorbeeld dat ik zondag de meute weer ga zien en dat geeft me een fijn gevoel. Mijn vriend doet zijn best om me zo veel mogelijk te steunen in deze tijd van nieuwe dingen en ik vind het dan ook fijn dat ik niet alleen ben. Vooral ’s avonds kan het me nog veel doen en dan is het erg prettig dat er iemand is die me aan het lachen maakt en me herinnert aan de redenen waarom ik verhuisd ben. De meeste geluksmomentjes met mijn vriend ervaar ik tijdens het avondeten of als we samen op de bank liggen en beide met iets anders bezig zijn. Hij zit aan de Xbox geplakt en ik kijk een film. Zo doen we ons eigen ding maar zijn we toch samen. Het is werkelijk goud waard.
Maar goed, hoewel ik het hier goed heb baal ik er vaak van dat ik niet meer zo betrokken ben in mijn familie als eerst. Soms voel ik me dan een buitenbeetje in mijn eigen familie. Ik merk dat ik veel dingen misloop en dat veel informatie langs mij gaat. Dit is logisch maar ook wennen. Met de bouw van het huis van m’n ouders, mijn oma en haar fietstochten, met de kinderen van mijn broer en met de relatieontwikkelingen van m’n andere broer. Ik moet natuurlijk ook bekennen dat ik misschien zelf ook beter mijn best kan doen dit contact te onderhouden. Het is niet hetzelfde als erbij zijn terwijl het gebeurt maar de situatie is nou eenmaal zo dus ik kan er maar beter het beste van maken.
Wacht ff, dit gaat mis, positief blijven Lies. Ik heb het idee dat iedereen mijn keuze steunt en er voor me is. Zo stonden mijn ouders vorige week ineens voor de deur, inclusief hond. Ik mis mijn zwart witte mormel genaamd Puck echt heel erg. Des te leuker het was dat ze spontaan langskwamen. De schatten van mensen steken dan ook direct de handen uit de mouwen en voor ik het wist was de afwas gedaan, hing het schilderij aan de muur en was de stofzuiger geïnstalleerd. En goed nieuws; zondag zie ik ze weer! Dan kan ik weer even dollen met Puck, bijkletsen met iedereen en wellicht mijn neefjes even zien. In de tussentijd sla ik mijn laptop weer dicht en zal ik mijn kopjes thee even afrekenen. Ik zal hier eens het voorstel doen om gratis thee te krijgen in ruil voor promotie voor de bibliotheek in mijn blog. Denk alleen niet dat ze akkoord gaan.